Zondagochtend was het dan eindelijk zover, onze reis naar de VS stond op het punt te beginnen. Eerste halte: Schiphol. Voor Thijs was het zijn eerste bezoek aan een luchthaven, in het begin wel een beetje spannend, maar na het wachten voor het afgeven van de bagage en de security konden we vliegtuigen gaan spotten. Voordat we bij onze gate aankwamen mochten we nog over de loopbanden, dit is natuurlijk erg leuk als je net 2 bent. Eindeloos heen en weer samen met mama. Eenmaal bij de gate moesten we nog even wachten tot ons vliegtuig naar Frankfurt aankwam, gelukkig waren er al wel genoeg andere vliegtuigen die Thijs goed in de gaten kon houden. Eenmaal aan boord van het vliegtuig had Thijs het erg goed naar zijn zin, allemaal nieuwe dingen om te ontdekken. De vlucht naar Frankfurt ging dan ook erg goed. De landing vond Thijs zelfs zo leuk dat hij dat nog wel een keer wilde.
Op de luchthaven van Frankfurt begon het een beetje chaotisch, maar toen we door de paspoort conrtrole waren, konden we bij de gate rustig wachten tot we konden boarden. De vlucht naar Denver zou ongeveer 10 uur duren, de eerste uren van de vlucht was Thijs alle knopjes aan het proberen en vooral de stoel voor hem aan het berwerken. Toen het zo’n beetje bedtijd werd en Thijs begon te vechten tegen de slaap was het even hard werken. Gelukkig heeft hij uiteindelijk nog wel even geslapen en konden wij een filmpje kijken. Toen hij een uur voor de landing weer wakker schrok, was hij een tijdlang ontroostbaar, maar net voor we gingen landen viel hij toch weer in slaap.
Op het vliegveld van Denver ging alles gelukkig heel voorspoedig. Alleen bij de paspoortcontrole stond een wat langere rij (omdat Thijs echter zo moe was en flink moest huilen mochten we de rij hier gelukkig overslaan). Even snel de huurauto ophalen en meteen door naar het hotel.
De ochtend van onze eerste dag in Amerika hadden we gepland om wat inkopen te doen, en aangezien we al erg vroeg wakker waren, was dit geen enkel probleem. Een bedje en een autostoel voor in de camper waren zo gevonden. Even een klein stukje door Denver gereden en toen konden we eindelijk de camper ophalen. Het inbouwen van het autostoeltje was nog een behoorlijk karwei maar na enig gepuzzel zat hij goed op zijn plaats. Nog ff snel de huurauto inleveren, boodschappen doen en op naar de eerste camping. Een heerlijk plekje net buiten Denver en direct aan een stromend riviertje. Wederom een vermoeiende dag, dus lekker vroeg naar bed.
Omdat we nog niet helemaal gewend waren aan het tijdsverschil, waren we de volgende ochtend wederom erg vroeg wakker. Voor ons was dit echter geen probleem, zo hadden we mooi de tijd om de camper een beetje in te richten en uit te zoeken hoe alles precies werkt.
Aangezien er deze dag een rit van bijna 300 km op de planning stond, besloten we op tijd te vertrekken, zo konden we op een rustig tempo de mooie omgeving in ons opnemen. Dit begon met een prachtige weg langs de Clear Creek, hetzelfde riviertje als waar we de nacht ervoor aan hebben overnacht. Nadat we dit weggetje hadden verlaten kwamen we op de I70, de snelweg dwars door Colorado. Langs deze weg wisselden de adembenemende uitzichten elkaar in rap tempo af. Het ene moment waanden we ons in Zwitserland en Oostenrijk (op de toppen van de bergen langs zelfs nog sneeuw), om vervolgens via het schitterende Glenwood Canyon gebied uit te komen bij een gebied vol zandsteen. Omdat we bij het boodschappen doen een beetje vermoeid waren (en we dus nog niet alles hadden) zijn we vlakbij onze volgende camping nog even wat boodschappen gaan halen. Vanaf hier was het nog maar een klein stukje naar onze camping, een rustige camping een klein stukje van een meertje. Aangezien er hier weinig bomen stonden en het inmiddels +/- 32 graden was hebben we uiteindelijk niet veel meer ondernomen en zijn we dus wederom op tijd gaan slapen.
Hoi hoi lieve Lianne, Peter en Thijs.
Fijn (eindelijk) iets van jullie te horen want we waren toch wel n beetje erg benieuwd 😉 , temeer omdat de app (of jullie telefoon/internet) niet werkte.
Want een lieflijk tafereeltje Lianne, jij met Thijs …en als ik jullie zo lees, lijkt het wel alsof je door een film rijdt die nog 3 weken gaat duren.
Dikke knuffel aan Thijs en voor jullie ook he?
Kus van oma Ineke en opa Hans